Hemingway!… Tüm o tuhaf ve çekici yanlarıyla, evlilikleri,aşkları ve kitaplarıyla,yaşam tarzı ve ölümüyle baştan sona macera dolu bir Hemingway… 1899 Illinois doğumlu. Hayatı ilginç kılan o muydu bilmiyorum ama 2 uçak kazasından sağ çıkıp bir aile geleneği olarak (dede, baba,abi,kızkardeş, hatta torun) intihar edene kadar Amerikan edebiyatının baş yapıtlarını üreten Nobel ödüllü yazar şu sıralar mahkemelik olan kedileriyle anılıyor.
Bir gemi kaptanın Hemingway ‘e verdiği altı parmaklı kedi Snowball yazarın ilk kedisiydi. 1945’e kadar sayısı 23 ‘e çıkan kediler Hemingway ve eşi için kendi tabirleriyle “mırıltı fabrikası” idi. Bu çok parmaklı yani polidakltil kedilere artık “Hemingway kedisi” de denebiliyor. Şu an Key West, Florida’da bulunan yazarın müzeye dönüştürülen evine onlarca kedi ev sahipliği yapıyor. Ancak geçtiğimiz yıllarda müzeyi ziyaret eden bir kişi tarafından kedilere düzgün bakılmadığı gerekçesiyle ABD Tarım Bakanlığı’na şikayette bulunuldu. Bakanlık şikâyeti ‘hayvanat bahçeleri ve sirkler’ için uygulanan, hayvanları sergilemeye yönelik ‘Hayvan Refahı Yasası’ çerçevesinde değerlendirdi. Kedilerin ticari amaç için kullanıldığını savundu. Tüm bunlara rağmen açılan yeni bir dava ise müze aleyhine sonuçlandı. Mahkeme yılda 250 bin ziyaretçinin geldiği müzedeki kedilerin ticari amaçla kullanıldığı kararını aldı. Müzeye ve kedilerin sergilenmesine ilişkin kararların bundan böyle Kongre tarafından alınacağı belirtildi. Müze yetkilileri kararı yüksek mahkemeye taşıyabilecek. Ancak yetkililer konuyla ilgili yorum yapmaktan kaçındı. Evdeki yaklaşık 60 kedi organik mamalarla besleniyor, veteriner kontrolünden geçiyor.
Şu sıralar “Hemingway kedisini öldürdü!” haberini görürseniz benim gibi hemen esip gürlemeyin. Yaşamı boyunca yüzlerce hayvanı avlayan bu adam en sonunda bir av tüfeğiyle kendini de öldürse de tam bir kediciydi.
Şubat 1953’te Hemingway yakın arkadaşı Gianfranco Ivancich’e kedisi Uncle Willie’yi öldürdüğünü şu mektupta anlatır:
Sana yazdığım mektubu bitirmiş tam da zarfa koymak üzereyken Mary, Torre’dan geldi ve ‘Willie’ye kötü bir şey oldu’ dedi. Dışarı çıktım ve Willie’yi iki ön bacağı kırılmış halde buldum: biri kalçadan , diğeri dizin altından. Ya bir araba çarpmıştı ya da biri sopayla vurmuştu. Tüm yolu diğer iki ayağıyla yürümüştü. Kemik bir çok yerden kırılmış , yaralara kir bulaşmış ve parçalar dışarı çıkmıştı. Ama o mırladı ve benim bunu düzeltebileceğimden emin görünüyordu. Rene’ye onun için bir kase süt getirttim. Rene onu tutup okşadı ve Willie sütünü içerken ben de onu başından vurdum. Acı çektiğini sanmıyorum. Sinirler öyle ezilmişti ki bacakları artık acımamaya başlamıştı. Monstruo benim yerime ateş etmek istedi ama ben kimseye sorumluluk vermek ya da Will’in bir başkasının onu öldürdüğünü bilmesini istemedim.
Tabii ki seni özledim. Uncle Willie’yi özledim. İnsanları öldürmek zorunda kaldım ama hiç 11 yıldır tanıyıp sevdiğim birini değil. Hele ki 2 bacağıyla mırlayan birini hiç değil.
Aynı gün eve gelen bir grup turist için ise şunları yazarak devam eder:
P.S:Bu büyük efsanenin naif yanlarını gösteren mektuplar için: Young Hemingway’s Letters.
Hemingway’in kedilerinin görsel biyografisi için: Hemingway’s Cats: An Illustrated Biography (public library)
